Rolety wewnętrzne
Roleta jest to zasłona opuszczana i podnoszona przy pomocy sznurka, taśmy lub plastikowego łańcuszka nawijanego na bloczek. Zamontowany w bloczku mechanizm pozwala na blokowanie rolety na żądanej wysokości. Dolna krawędź rolety jest wyposażona w listwę, ułatwiającą równomierne nawijanie i odwijanie. Rolety montuje się do ościeżnicy okna, do ściany lub nadproża okiennego. Są produkowane z: tkanin bawełnianych, tkanin poliestrowych (powleczonych różnymi rodzajami tworzywa: ograniczającego straty ciepła przez odbijanie promieni słonecznych lub ograniczającego dopływ światła), słomy, listewek drewnianych lub bambusowych, gazy (przeciw insektom).
Roleta może być wyposażona dodatkowo w kasetę, do której chowa się po zwinięciu i prowadnice boczne, w których się przesuwa. Rolety mogą mieć napęd korbowy (zwija się je wówczas przy pomocy korby, która może być zdejmowalna i służyć do obsługi kilku rolet w mieszkaniu) lub elektryczny, który uruchamia się wyłącznikiem lub pilotem. W dużych domach można zainstalować sterowniki sterujące zwijaniem lub rozwijaniem wszystkich rolet.
Rolety zewnętrzne
Rolety zewnętrzne mocuje się do ściany lub do stolarki okiennej. Pancerz (część zwijalna rolety), o budowie segmentowej (najczęściej z poziomych listew), może być stalowy, aluminiowy lub z PVC, bez wypełnienia lub z wypełnieniem z pianki poliuretanowej albo żywicy. Pancerz może być wyposażony w otwory wentylacyjne (np. w postaci perforacji w kształcie otworów na ok. 50% powierzchni), powoduje to jednak jego osłabienie. Rolety zewnętrzne zwija się ręcznie (przy pomocy linki lub korby) albo elektrycznie (kluczyk, klawisz, sterowanie pilotem na fale radiowe lub podczerwień). Można zainstalować programator czasowy, który zwija roletę o określonej godzinie (symulując na przykład obecność domowników). Roleta antywłamaniowa powinna składać się z: kasety, pokrywy rewizyjnej, prowadnicy, listwy dolnej, pancerza i wałka nawojowego. Dostateczne zabezpieczenie przed włamaniem zapewnia tylko pancerz stalowy lub aluminiowy ze stalowymi wkładkami wzmacniającymi. Kasety powinny być nierozbieralne (najlepiej spawane), a prowadnice zabezpieczone przed zdemontowaniem. Roleta musi być wyposażona w blokadę uniemożliwiającą podniesienie pancerza od zewnątrz.
Żaluzje
Żaluzja to ruchoma zasłona okienna lub drzwiowa; składająca się z wąskich listewek. Zależnie od konstrukcji i kierunku ustawienia listewek rozróżniamy kilka typów żaluzji.
■ Żaluzje poziome
■ Żaluzja pozioma wisząca składa się z szyny z zamontowaną blokadą (umożliwiającą blokowanie żaluzji na żądanej wysokości), poziomych listewek połączonych pionowymi cięgnami, sznurka do podnoszenia i opuszczania oraz plastikowego drążka do ustawiania listewek pod kątem. Żaluzję montuje się do ościeżnicy okiennej. W oknach szwedzkich żaluzje montuje się w przestrzeni miedzy szybami. Listewki są plastikowe, drewniane albo aluminiowe (odbijają promienie stołeczne). czasami papierowe (bardzo nietrwałe).
■ W żaluzjach poziomych opuszczano- składanych listewki zastąpione zostały plisowaną tkaniną z tworzywa sztucznego. Żaluzje takie mocuje się do górnej części ramiaka okiennego. Można je też montować w pozycji pionowej lub ukośnej, ale potrzebne są wtedy boczne szyny prowadzące lub druty naprężające tkaninę.
■ Żaluzje pionowe (verticale)
■ Żaluzje pionowe to ruchome zasłony składające się z pionowych pasów tkaniny (bawełny, akrylu, poliakrylu, poliestru lub włókien szklanych), które mogą mieć różne szerokości.
■ W żaluzjach wolnowiszących pasy tkaniny są u góry zamocowane w szynie prowadzącej, a na dole połączone łańcuszkami dystansowymi zapewniającymi state wzajemnie równoległe położenie i obciążone listewkami utrzymującymi je w pionie.
Markizy
Markiza jest to ruchoma zasłona zamocowana na konstrukcji stalowej lub aluminiowej w formie daszka. Konstrukcja markizy, zależnie od wysięgu, może być stała lub składana, o stałym lub regulowanym kącie nachylenia. Zasłonę zwija się przy pomocy taśmy, korby ręcznej lub elektrycznego silniczka (możliwe jest sterowanie pilotem, także z programatorem czasowym i czujnikiem stopnia nasłonecznienia). Zasłona jest wykonana zwykle z impregnowanej tkaniny lub folii z tworzyw sztucznych.
Okiennice
■ Okiennice zewnętrzne stosuje się najczęściej w oknach budynków parterowych (ze względu na trudności z otwieraniem i zamykaniem). Mogą być jednoskrzydłowe lub wieloskrzydłowe. Mocuje się je do bocznych części ościeżnicy albo do ściany. Są produkowane z drewna albo z PVC (są wówczas usztywniane stalowymi profilami). Okiennice z drewna są zbite z desek (czasami mają wycięty wzór), pełne wytłaczane albo wykonane z poziomych listewek. Okiennice z PVC są wytłaczane w taki sposób, że wyglądem przypominają różne typy okiennic drewnianych. Górne krawędzie okiennic mają różne kształty- dopasowane do kształtu okna. Spotyka się też okiennice ocieplane, wykonane z dwóch warstw drewna lub PVC, pomiędzy którymi umieszczono warstwę styropianu lub wełny mineralnej. Okiennice ocieplane mogą zmniejszyć straty ciepła przez okna nawet o 60%, pod warunkiem, że po zamknięciu szczelnie przylegają do ościeżnicy okiennej. Zamknięte okiennice chronią nie tylko przed światłem i utratą ciepła, ale także przed hałasem. O stopniu zabezpieczenia przed włamaniem decyduje masywność skrzydła, sposób osadzenia zawiasów (lepsze są wewnętrzne) i zamknięcia (metalowa sztaba).
■ Okiennice wewnętrzne są najczęściej ażurowe (z poziomych listewek), rzadziej pełne. Mogą mieć składane skrzydła. Okiennice wewnętrzne pełne są czasami ocieplane.
Kraty okienne
Kraty mocuje się po stronie zewnętrznej lub wewnętrznej okna. Są wykonane z prętów o średnicy 8- 20 mm. Grubość prętów zależy od prawdopodobieństwa włamania (w miejscach odludnych stosuje się grubsze kraty). Mocuje się je w kilku punktach do ściany. Szczeliny miedzy ramą kraty i miejscami mocowania powinny być na tyle wąskie, żeby nie dało się przez nie wsunąć nożyc. Kraty mogą być zamocowane na stałe (w razie pożaru uniemożliwiają ucieczkę z pomieszczenia), rozkładane lub rozsuwane. Bardziej popularne są kraty zewnętrzne, chociaż kraty wewnętrzne w większym stopniu zabezpieczają przed włamaniem (żeby się do nich dostać, trzeba najpierw stłuc szybę). Krata zewnętrzna musi być zamocowana w taki sposób, żeby nie można było wspiąć się po niej do okien wyższych kondygnacji.
Parapety
■ Parapety wewnętrzne
■ Parapety drewniane są produkowane z drewna sosnowego, dębowego lub bukowego. Powinny być wykonane z drewna klejonego, które jest bardziej odporne na odkształcenia wywołane zmianami temperatury i wilgotności (paczenie). Mają frezowane krawędzie. Najczęściej są pomalowane lakierem bezbarwnym.
■ Parapety kamienne najczęściej są produkowane z marmuru (ze względu na łatwość obróbki), czasami także z granitu. Mają powierzchnię szlifowaną lub polerowaną. Ponieważ kamień jest materiałem porowatym, powierzchnię parapetu trzeba powlec specjalnym płynem impregnującym.
■ Parapety z konglomeratu marmurowego produkuje się na bazie kruszywa marmurowego spojonego lepiszczem z żywicy poliestrowej. Dzięki zawartości naturalnego kruszywa wyglądają podobnie jak parapety z marmuru, ale są od nich kilkakrotnie tańsze. Mogą być barwione na dowolne kolory.
■ Parapety z kamienia syntetycznego wyglądem imitują kamienie naturalne: marmur i granit: ale są od nich lżejsze. Materiałem do ich produkcji jest mieszanina piasku kwarcowego i mączki dolomitowej z dodatkiem żywic poliestrowych i pigmentów. Mają gładką powierzchnię. Dostępne są w różnych kolorach. Są odporne na działanie związków chemicznych, dzięki czemu nie powstają na nich plamy.
■ Parapety z płyt postformingowych mają płytę nośną z materiału drewnopochodnego (najczęściej wiórową); powierzchnie górna i dolna są oklejone laminatem o różnych kolorach, imitujących drewno, kamień, kafle lub powleczone melaminą. Powierzchnia laminatu może być matowa, półmatowa lub z połyskiem. Płyta parapetu ma krawędź od strony pomieszczenia zagiętą do dołu lub doklejoną końcówkę o wybranym kształcie i kolorze. Po przycięciu płyty na odpowiednią długość brzegi okleja się paskami laminatu, które zgrzewa się żelazkiem.
■ Parapety plastikowe są produkowane z twardego PVC o przekroju komorowym. Ich zaletą jest odporność na wilgoć. Dostępne są w różnych kolorach, często imitują marmur.
■ Parapety akrylowe produkowane są z masy akrylowej z wypełniaczami. Są bardzo twarde i odporne na działanie związków chemicznych, dzięki czemu nie powstają na nich plamy. W przypadku uszkodzenia powierzchnię parapetu można zeszlifować.
■ Parapety z laminatu poliestrowo- szklanego składają się z dwóch warstw; spodnia warstwa jest wykonana z waty szklanej z dodatkiem żywicy poliestrowej, górna- z żelkotu— materiału produkowanego na bazie nienasyconej żywicy poliestrowej, o dobrych własnościach mechanicznych, połysku i elastyczności. Krawędź parapetu jest zagięta do dołu na odcinku 45- 60 cm, który można skrócić przez obcięcie. Części boczne są zamknięte zaślepkami (zwykle tylko na pewnym odcinku).
■ Parapety zewnętrzne (podokienniki)
■ Podokienniki z blachy ocynkowanej można kupić gotowe lub przycina się na zamówienie – z jednego arkusza blachy lub z dwóch kawałków, które lutuje się. Na podokienniki stosuje się blachę o grubości 0,55 mm (parapety o długości do 2 m) lub 0,8- 1 mm (powyżej 2 m). Można je malować. Podokienniki gotowe są fabrycznie powlekane lakierem. Kapinos może mieć zagięcie o kącie ostrym, zaokrąglone lub z odgięciem na zewnątrz. Jako wyposażenie dodatkowe sprzedawane są elementy do wykończenia brzegów, dostosowane do różnych typów ścian: betonowej, otynkowanej, murowanej. Podokienniki z blachy są najbardziej popularne i jednocześnie najtańsze. Są mało odporne na korozję.
■ Podokienniki z aluminium mają powierzchnię pokrytą lakierem lub anodowaną. Są odporne na działanie czynników atmosferycznych, ale wydłużają się pod wpływem wysokiej temperatury, dlatego powinny mieć długość mniejszą o ok. 1,5 mm od wymierzonej (są wyposażone w nasuwane końcówki, zakrywające brzegi).
■ Podokienniki plastikowe produkuje się z twardego lub piankowego PVC, którego powierzchnię pokrywa się laminatem o różnych barwach. Mają przekrój pełny lub komorowy. Ich wymiary są bardzo zróżnicowane. Sprzedawane są też akcesoria dodatkowe, takie jak: łączniki, zaślepki i wypełnienia narożników. Podokienniki z PVC są trwałe, odporne na korozję i działanie związków chemicznych (kwaśne deszcze), łatwo jest utrzymać je w czystości (wystarczy mycie wodą z dodatkiem detergentu).
■ Podokienniki z żywicy epoksydowej są zbrojone włóknem szklanym, a ich powierzchnię pokrywa się teflonem. Są wytrzymałe, odporne na korozję, tłumią odgłosy kropel deszczu uderzających o parapet. Dostępne są też w wersji przystosowanej do nałożenia na stary parapet (mają wówczas dłuższy kapinos). Wykonywane są na zamówienie.
■ Podokienniki ceramiczne produkuje się z kształtek klinkierowych lub płytek ceramicznych szkliwionych (pełnych lub drążonych). Są wytrzymałe, odporne na działanie czynników atmosferycznych, mrozoodporne i nienasiąkliwe. Mają różne kształty i wymiary. Standardowo dostępne są w kilku kolorach.
■ Podokienniki z kamienia naturalnego produkuje się przede wszystkim z granitu, czasami także z piaskowca. Mają zróżnicowaną strukturę i kolory (zależnie od gatunku kamienia). Powinno się stosować twarde odmiany kamienia o niewielkiej nasiąkliwości, ewentualnie pokryć powierzchnię środkiem do impregnacji. Są odporne na ścieranie i łatwe w obróbce, dlatego mogą mieć różne kształty.