Beton jest to materiał konstrukcyjny powstający w wyniku dojrzewania, wiązania i twardnienia mieszanki kruszywa, spoiwa i wody, z ewentualnym dodatkiem domieszek modyfikujących właściwości.
■ Betony dzielimy na:
– lekkie – o gęstości pozornej mniejszej niż 1800 kg/m3
– zwykłe- o gęstości pozornej zawartej między 1800 kg/ m3 i 2600 kg/m3
– ciężkie- o gęstości pozornej większej niż 2600 kg/m3
Podstawowym parametrem charakteryzującym beton jest jego klasa, oznaczająca wytrzymałość na ściskanie gwarantowaną przez producenta z prawdopodobieństwem 95%, mierzoną w MPa.
■ Cechy betonu:
– wytrzymałość na ściskanie- charakteryzowana przez klasę
– mrozoodporność- charakteryzowana przez liczbę cykli zamrażania i odmrażania, którą może znieść beton bez zmiany właściwości; rozróżnia się 7 stopni mrozoodporności: F25, F50, F75, F100, F150, F200, F300 (symbol liczbowy oznacza maksymalną liczbę cykli dla danej odmiany)
– przepuszczalność wody przez beton- charakteryzowana przez stopień wodoszczelności; rozróżnia się 6 stopni wodoszczelności: W2, W4, W6, W8, W10, W12 (liczba oznacza 10- krotną wartość ciśnienia wody, przy którym w czterech na sześć badanych próbek nie stwierdza się oznak przepuszczalności); beton zwykły może być co najwyżej stopnia W4, betony wyższych stopni są to betony specjalne- wodoszczelne
– nasiąkliwość- zdolność wchłaniania wody, określona procentowo w stosunku do masy; zależnie od stopnia narażenia na działanie czynników atmosferycznych nie powinna przekraczać 5- 9%
Beton zwykły
Jako spoiwo do wykonywania betonów zwykłych stosuje się cement portlandzki lub cement hutniczy. Jako kruszywo stosuje się piasek, żwir, grys oraz mieszanki kruszyw mineralnych. Aby zmodyfikować strukturę i właściwości betonu stosuje się różne domieszki: mineralne (np. popioły lotne), uplastyczniające, napowietrzające, przyspieszające wiązanie (zapewniające szybki przyrost wytrzymałości w warunkach obniżonej temperatury- przy betonowaniu w zimie), opóźniające wiązanie i twardnienie, uszczelniające (zapewniające wodoszczelność). Niektóre domieszki pełnią kilka funkcji jednocześnie (np. uplastyczniająco- napowietrzające, uplastyczniająco- opóźniające).
Beton zwykły ma wysoką wytrzymałość, ale niewielkie zdolności termoizolacyjne. Wykonuje się z niego elementy nośne konstrukcji (belki, słupy, płyty stropowe itp.).
Beton lekki
Do wykonywania betonów lekkich stosuje się porowate kruszywa sztuczne (keramzyt, glinoporyt, pumeks hutniczy, żużel granulowany); rodzaj kruszywa jest w dużym stopniu uwarunkowany lokalizacją wytwórni. Najczęściej stosuje się keramzyt. Jako spoiwo stosuje się cement hutniczy i portlandzki.
■ Zależnie od struktury beton lekki dzielimy na:
– beton jamisty, w którym wolne przestrzenie między ziarnami kruszywa nie są całkowicie wypełnione zaprawą,
– beton zwarty, w którym przynajmniej 85% objętości przestrzeni między ziarnami kruszywa jest wypełniona zaprawą,
– beton półzwarty, w którym wolne przestrzenie między ziarnami kruszywa są wypełnione zaprawą tylko częściowo.
■ Beton lekki ma niską gęstość objętościową i niewielką wytrzymałość, ale dobre właściwości termoizolacyjne. Wykonuje się z niego ściany osłonowe oraz ściany nośne niewielkich budynków.
Beton komórkowy
Beton komórkowy (np. pianobeton lub gazobeton) jest to lekki beton o jednolitej strukturze porowatej (otrzymanej przez dodanie do mieszanki betonowej odpowiednich środków) i gęstości objętościowej mniejszej od 750 kg/ m3. Jako kruszywo do jego produkcji stosuje się piasek, popiół lub mieszankę popiołu z piaskiem. Jako spoiwo stosuje się cement portlandzki lub hutniczy albo wapno. Jako środek parotwórczy stosuje się proszek aluminiowy lub pastę aluminiową. Zależnie od gęstości i wytrzymałości na ściskanie beton komórkowy wykorzystuje się do wznoszenia ścian osłonowych lub ścian nośnych niewielkich budynków.
